(szybkie wytłumaczenie: Jawa zachodnia, miejsce w którym obecnie mieszkam, jest regionem kultury i języka sundajskiego, Sundajczycy są drugą co do liczebności grupą narodowościową w Indonezji i stanowią 95% mieszkańców Bandungu, Universitas Pasundan (unpas) znaczy Uniwersytet dla Sundajszczyzny, więc rzecz jasna podkreśla swą przynależnośc kulturową przy każdej okazji. Dziewczyny które widac na zdjęciach w kolorowych strojach tańczą tradycyjny Tari Merak (taniec pawia).)
W ramach wstępu: trzy tygodnie temu zostaliśmy z Radą wperswadowani w uczestniczenie w uniwersyteckiej uroczystości. Do dziś nie jestem pewny czy to była uroczysta inauguracja, czy graduacja, czy też po trochu z obu. Tak czy siak zapoznaliśmy ludzi z LISMA (studenckie koło artstyczne), którzy nauczyli nas co mamy robic. W moim przypadku był to jakiś rzekomo tradycyjny taniec z parasolem i symboliczne przekazanie tegoż rektorowi (nie pytajcie jakie to ma znaczenie w ich kulturze, nie wiem, w każdym razie wyglądało to trochę jak przekazanie kluczy do miasta :F ). W czasie przygotowań, jak i samego występu była okazja poznac wiele osób i wiele różnych sundajskich tradycji, więc cieszę się że brałem w tym udział, pomimo że na środku sceny czułem się jak błazen. Uroczystośc odbywała się w Sabuga, czyli najlepszej auli w mieście, zaraz obok ITB. Oczywiście przy przymierzaniu okazało się że ciuchy w indonezyjskim rozmiarze XL są na mnie o wiele za małe (to że czapka była za mała jakoś mnie nie zaskoczyło), co doraźnie naprawiono sarungiem. Zdjęcia wrzucam dopiero teraz bo mój aparat był wtedy rozładowany i musiałem poczekac aż mi Rada skopiuje zdjęcia ze swojego na pamięc usb. Chyba już się wystarczająco rozpisałem, przejdźmy do obrazków:
I to by było na tyle, możecie się spodziewac kolejnego tygodnia albo i dwóch ciszy ;b
wielu i wytrwale?;-)
OdpowiedzUsuń